Aan de Waterloolaan in Groningen naast het Sterrebos worden 3 volwassen, gezonde bomen gekapt. Er was een bezwaar ingediend door meerdere bewoners met heldere en valide redenen om de bomen niet te kappen. Renze de Vries was een van deze bewoners. Nadat het proces af was heeft hij een kritisch statement geschreven over hoe het huidige bomenevaluatieproces niets meer is dan een bureaucratische exercitie welke zelden een kap stopt. Hier is zijn brief van 1 juni 2017:
“Ik (Renze de Vries) wil beginnen met een conclusie:
Het is in de gemeente Groningen een fluitje van een cent om een boom te mogen kappen, het is in de gemeente Groningen een flink karwei om een boom te behouden.
Is dat normaal? Nee, het is niet normaal. Meer nog, het is in strijd met de beleidslijn van de gemeente Groningen, die luidt: NIET KAPPEN, TENZIJ.
Oftewel, de aanvrager van een vergunning om te mogen kappen, dient met goede argumenten te komen, anders gaat het kapplan niet door.
Wij hebben echter ervaren, dat het ook met oneigenlijke en onjuiste argumenten mogelijk is een kapvergunning te krijgen, terwijl de bezwaarmaker alles uit de kast moet halen om de gemeentelijke toestemming te corrigeren.
Achteraf te corrigeren, want immers, de goedkeuring is al verleend.
Dus zo staan we hier, in een achterstandspositie, met de handen vol papier en fotomateriaal, met uren van studie, telefoongesprekken en overleg achter de rug. En met een hap uit de portemonnee ook nog. Ja, want als je het gemeentelijk beleid ‘niet kappen, tenzij’ serieus neemt, kost dat je geld.
Voor de goede orde, dit is geen jammerklacht. Althans dat is niet de bedoeling. Want ach, het was ook wel weer de moeite waard om met een stel enthousiaste buren het eens over onze tuinen, onze buurt en de waarde van de natuur daarin te hebben.
Het punt is alleen, het voelt niet goed, Er zitten ongetwijfeld goede bedoelingen achter het gemeentelijke beleid, maar in de praktijk voelt het onrechtvaardig.
Aansluitend hierop heb ik nog een conclusie:
Het beleid van de gemeente Groningen op het gebied van ecologische waarden is verwarrend en onvoldoende.
Nadat wij waren uitgenodigd om onze mening te geven over kapplannen bij onze nieuwe buren, togen wij naar die buren voor informatie uit de eerste hand, en naar de gemeente voor de ambtelijke stukken.
Daarin werden wij verwezen naar de APVG 2009, en in een bijlage daarbij naar de Nota Kapbeleid 2010. En zo leerden wij dat ecologische waarden criteria waren voor al dan niet kappen. Enthousiast zetten wij ons aan de taak de ecologische waarde van onze grote binnentuin, de verbinding van binnentuin en Sterrenbos en in de nabije toekomst het Zuider Plantsoen te beschrijven. Helaas, het werk bleek weldra voor niets te zijn geweest. In een door ons ontdekte volgende nota uit 2013 bleek de hele ecologische waarde in lucht te zijn opgegaan. Niet relevant meer, bezwaren ongegrond, weg ermee.
Wij hebben onze ecologische argumenten mooi in het bezwaarschrift laten staan om aan te geven dat deze zaak ons werkelijk aan het hart ging, dat we het hiervoor deden. Maar de vraag is wel: waar is de ecologie als criterium voor aardevol bomenhout ineens gebleven? Wat waren de argumenten om dit uit de beoordeling te laten? En waarom moet de burger in de war worden gebracht door in een APVG uit 2009 een verwijzing te vinden naar een nota Kappen die niet meer functioneert?”
