Vattenfall (Nuon) bouwt een superhoutkachel om klimaatneutraal te worden, maar is dat wel zo duurzaam?
Deze week stond er een artikel in De Volkskrant over het op grote schaal gebruiken van biomassa (houtkorrels) in energiecentrales om klimaatneutraal te worden. Het artikel wekt de schijn kritische journalistiek met de paar kanttekeningen die erbij gezet worden, maar was het echt zo kritisch?
Hier is een goed geschreven, kritische brief aan de redactie met een oproep tot het stellen van de echte vragen:
Geachte redactie,
Vandaag stond het artikel ‘Vattenfall (Nuon) bouwt een superhoutkachel om klimaatneutraal te worden, maar is dat wel zo duurzaam?’ van Gerard Reijn in de Volkskrant. Ondanks dat er een kritische noot was, vond ik toch duidelijk het laatste woord aan Vattenfall; er miste kritische journalistiek. Er zou genoeg te zeggen zijn over de vervuiling die het artikel niet noemt, namelijk fijnstof, de CO2 en zwaveluitstoot van de enorme vrachtschepen die zo meer dan 100 ton per dag aan ‘bunker fuel’ verbranden om die pallets hier te krijgen, of Junginger’s kromme CO2 kredietredenering, maar ik beperk het even tot simpel rekenen.
Een citaatje:
In die bossen [in de V.S.] wordt jaarlijks 1 procent van al het hout geoogst. En elk jaar weer is de aangroei van hout groter dan de oogst, dus het volume aan hout stijgt alsmaar.
De aangroei kom ik zo op, maar als eerst: de consumptie is niet altijd 1 procent. In het onrealistische scenario van constante vraag, dan zal het over 50 jaar 2% zijn. Na 98 jaar 50%, en na 99 jaar 100%. Het volgende is een grafiek van de totale hoeveelheid oerbos, uitgedrukt in een denkbeeldig getal, over de komende 100 jaar, mits er geen groei in de vraag zit:
Maar voer je 2% groei in, dan zal het zo gaan:
Bij 4%:
Dat is het punt van exponentiële groei. Na ongeveer een halve eeuw zal al het oerbos verdwenen zijn. Als het al zo snel aangroeit dat het dit kan bijbenen, wat zeer twijfelachtig is, dan is al het oerbos veranderd in een plantage. Alle biodiversiteit, al het leven, bos dat over honderden jaren is gegroeid, wederom veranderd in een voetafdruk van de mens. En dat om een brandstof te verbranden met de hoogste CO2 uitstoot per joule die we kennen.
En zo’n stelling dat dat bos harder aangroeit dan dat er geoogst wordt, moet op zijn minst grondig onderzocht worden. De hoeveelheid hout van één boom is vast binnen een paar uur verbrand in zo’n centrale. Dat wil zeggen dat er zo’n hoeveelheid ook weer moet aangroeien binnen een paar uur. Stel het kost drie uur om zo’n boom te verbranden en die boom heeft 30 jaar nodig om te groeien, dan moeten er 87600 bomen worden geplant voor elke boom die gekapt wordt om dat bij te benen.
Junginger is in het artikel heel slecht aan de tand gevoeld over cijfers en bewijzen. Ik zou toch graag een artikel hebben gezien waarin hij aangeeft of de uitstoot van de vrachtschepen is meegenomen in zijn cijfers, hoe lang de hoeveelheid hout van één boom brandt, en hoe snel deze houtmassa weer bijgroeit. De klimaatverandering gaat onverbiddelijk hard door, en de media is één van de krachtigste wapens ertegen. Maar dan moeten ze wel de functie als luis in de pels blijven vervullen, en niet die van spreekbuis van de grote bedrijven of falend overheidsbeleid.
Met vriendelijke groet,