(English version below)
Het is tijd om het ineffectieve systeem van kapvergunningen en bezwaar- en hoorprocedures te hervormen.
In de gemeente Haren met zo’n 30.000 bomen worden gemiddeld meer dan 600 bomen per jaar gekapt[1]. Cijfers van particuliere bomen worden niet bijgehouden, dus we weten niet welk deel deze uitmaken van het totale bomenbestand, maar we schatten in dat deze ongeveer 30% van het totale aantal bomen. De laatste jaren hebben we echter een zorgwekkende trend gezien, van bewoners die hun bomen kappen en deze vervangen door struiken, schuren, of grotere huizen. De noodzaak om te voorzien in tenminste een jaarlijkse inventarisatie van het bomenbestand (aantal, plus aangeplant, min gekapt) is een belangrijk doel voor degenen die belang hechten aan het beschermen van algemene boombedekking in het kader van problematiek als bewonersgroei en stedelijke sprawl.
Van alle aangevraagde vergunningen van de afgelopen vijf jaar, is 99 procent toegewezen. Dit betekent, als je een boom wilt kappen in Haren, dat je je gang kunt gaan. Daarbij werden in 2016 de voorwaarden voor het verkrijgen van een vergunning nog verder verruimd met de bepaling dat voortaan bomen met een diameter tot 100 centimeter zonder vergunning mochten worden gekapt, in plaats van de tot op dat moment geldende 60 centimeter. Daarbij werd bepaald dat ook kap van bomen in achtertuinen niet vergunningsplichtig is. Dit is een problematische situatie met grote gevolgen voor lokale bomen. Dit beleid leidt tot een drastische afname van het lokale bomenbestand en daarmee tot de stapsgewijze afbraak van ons urban forest. Afgaand op een onderzoek (met het iTree programma), beschikt Haren over ongeveer 25% boombedekking, maar met het nu gevoerde beleid zal dit percentage binnen vijf jaar zijn teruggbracht tot 20%.
Een van de taken waarmee Bomenridders Groningen zich heeft beziggehouden is met het tegen het licht houden van de toegekende vergunningen van zowel straatbomen als particuliere bomen, en dan met name van die bomen waarvan naar wij menen niet zorgvuldig de waarde voor het publieke domein niet goed is ingeschat. Wat we in de hoorzittingen steeds weer meemaken is dat de commissies klakkeloos de beslissingen van de vergunningverleners volgen, zonder zich op de hoogte te stellen van de werkelijke waarde van de te kappen bomen. De harde bewijzen en wetenschappelijke rapporten waarmee de Bomenridders aantonen dat bomen een werkelijke waarde vertegenwoordigen voor landschap, gezondheid, natuur, esthetiek, biodiversiteit, CO2-reductie, lucht en water filtratie, leefbaarheid, klimaataanpassing, en bescherming tegen hittestress worden in de besluitvoming nergens meegenomen.
Met andere woorden, bomen met kapvergunning worden schuldig bevonden totdat het tegendeel bewezen is, en dan nog zijn ze schuldig en vindt de commissie het niet nodig de bomen te beschermen. Ze verlaat zich op juridisch jargon en technocratische referenties en regels om de bomen in de steek te laten.
In een geval onlangs, waar 31 bomen op een particulier terrein gekapt zouden gaan worden, waarvan 22 vergunningsplichtig, werd er de gemeentelijke eigen rapporten (verstrekt door ETT bomenwerkers) slechts één boom aangemerkt als van enige waarde. Deze zelfde rapporten gaven expliciet aan dat op twee na, al deze bomen in goede conditie waren (volle kroon, geen ziekten, goede stabiliteit) met een levensverwachting van meer dan 10 jaar. Tien jaar is de hoogst mogelijke levensverwachting die een boom in dit soort rapporten kan krijgen. Met andere woorden, het grootste deel van deze bomen beantwoordde aan de maximale score voor algehele gezondheid en levensverwachting. Dit wordt ook heel duidelijk in de afbeeldingen (zie onder).
Onze conclusies werden ook bevestigd door de VTA-gecertificeerde boomexpert die ons vergezelde om genoemde bomen te inspecteren. Ondanks het bewijs van goede gezondheid van deze bomen, werden ze door de gemeentelijke groenwerkers op alle zelfgecreërde categorieën aangemerkt als ‘negatieve waarde voor de omgeving hebbend’ (‘natuur, landschap, leefbaarheid, beeldbepalend, cultureel/historisch, dorpsschoon’). Hoe is dit mogelijk?
En daarbij, waarmee de vooringenomenheid van deze commissies wordt aangetoond, het enige wat de vergunninghouder hoefde te zeggen, zonder enig bewijs van een boomexpert, was dat deze bomen in slechte conditie waren door buitensporig onderhoud en dat ze een gevaar vormden voor hun omgeving (een afbeelding van een boom die jaren geleden tijdens een storm was omgevallen werd getoond). Dit werd dan overgenomen in het rapport van de commissie als bewijs van de status van de bomen. Ironisch genoeg, sprak dit de gemeente’s eigen bevindingen tegen, dat deze bomen over het algemeen beschikten over een goede gezondheid. Het rapport van de commissie neemt dus de bewering van de perceeleigenaar (die geen bomenexpert is) over als waarheid, en stelt die boven de gemeente’s eigen oordeel over deze bomen, die komen van geaccrediteerde Europese Boomwerkers.
Dan tenslotte, van de 31 bomen die gekapt moesten worden, in de leeftijd van 10 tot 80 jaar, en meer dan 11 soorten (berken, coniferen, eiken, esdoorns, fruitbomen, kersen, linde, meidoorn, spar, taxus, veldesdoorn). Deze vertegenwoordigen een ongelooflijke diversiteit aan bomensoorten di ondersteunen ook een ongelooflijke diversiteit aan organisch leven, van vogels tot eekhoorns tot insecten.
Hier zijn onlangs voor de verkoop van het huis genomen foto’s van deze bomen. Ze zijn nu allemaal weg, op een na (de magnolia rechts).
Het gehele system is opgezet om het verwijderen van zowel straatbomen als particuliere bomen gemakkelijk toe te staan en mogelijk te maken. In het rapport van de commissie, gaat de commissie zelfs haar taak uit de weg om de waarde van deze bomen en de geloofwaardigheid en rechtmatigheid van de aanvragen te toetsen, door deze verantwoordelijkheid terug te verwijzen naar de gemeente, onder de titel van ‘beleidsvrijheid’ en ‘beoordelingsvrijheid’. Dit is vergelijkbaar met een rechter die zegt tegen de aanklager dat ze vrij zijn om naar eigen inzicht de wet te interpreteren en de zwaarte van de straf vast te stellen, en ook vrij zijn om zelf de straf vast te stellen. Is dit het soort systeem dat wij willen steunen? Willen wij in een regio wonen waar de waarde van bomen en hun aanwezigheid wordt overgelaten aan de luimen, persoonlijke behoeften en overtuigingen van slecht-geïnformeerde burgers of aan de onwil van de lokale overheid om actief waardevolle bomen te beschermen zoals in hun eigen beleid is vastgesteld (zie het beleidsrapport 2010)? Wat is dan de rol van de gemeente nog in het beschermen van het stedelijk groen, de urban forest, of heeft de overheid daadwerkelijk haar collectieve taken overboord gegooid? Is het niet de taak van de lokale overheid de burgers te informeren over de noodzaak bomen te beschermen voor toekomstige generaties, vooral in deze tijd van klimaatverandering, stedelijke ontwikkeling en wateroverlast?
Hier zijn de neergehaalde bomen te zien (voordat de officiële beslissing van de gemeente is bekendgemaakt):
Deze nieuwe eigenaar heeft een tuin met bomen van schatbare en onschatbare waarde geërfd, een tuin die tientallen jaren nodig heeft gehad om te groeien naar zijn huidige magistrale staat. Wat jammer dat deze waarde niet aanbesteden zijn.
We geloven dat het tijd wordt dat verantwoordelijken in onze stad hun eigen beleid actiever naleven zodat onze gemeenschappelijke bomen (zowel in particulier bezit als in het publieke domein) worden erkend voor wat ze zijn – de noodzakelijke natuurlijke bronnen die we nodig hebben voor een gezonde, leefbare, biodiverse, klimaatbestendige en groene toekomst.
Hier de woorden van het gemeentelijke algemene beleid:
“We hebben overwogen date er sprake is van het kappen van 22 bomen binnen de bestemming ‘beschermd dorpsgezicht’. Voor dergelijke bomen wordt in principe geen vergunning verleend tenzij de noodzaak tot kappen is aangetoond.” (Pag. 2)
Als de gemeente 99% van alle aanvragen voor boomkap toestaat – is er duidelijk sprake van een zeer sterke tegenstelling. We hopen dat er een drastische koerswijziging komt van het beleid, de procedures en de werkwijze rond het toekennen van kapvergunningen voor bomen. Het huidige process leidt enkel tot de geleidelijke afbraak van Haren als “groene parel” van het noorden, waar we met ons allen zo trots op zijn.
Hier kunt u het rapport van de commissie lezen:
Hier kunt u de inventaris inzien:
Hier kunt u onze brief en het rapport lezen:
Bomenridders-Groningen-WOB-verzoek-Rijksstraatweg-236-Nr.-164218-Haren-bomenkap-2017-1
Rijksstraatweg 236 hoorzitting – schrijftelijk toelichting – brief jan pieter janse 12 12 2017
Haren hoorzitting – 22 bomen – Rijksstraatweg 236 – 12 dec 2017
ENGLISH
It is time to amend the ineffectual system of tree- permits, objections and hearings in the village of Haren.
In Haren, on average, more than 600 trees are cut per year in a municipality with some 30,000 street trees[1]. Numbers of private trees are not inventoried, so we don’t know exactly how they contribute to the overall tree cover, but we estimate that they constitute about 30% of total trees. However, in recent years, we have seen a worrisome trend of residents removing their trees and replacing them with shrubs, sheds, tiles or bigger houses. The need to provide at least a basis inventory of the yearly trees (remaining, cut, planted) is a significant goal for those interested in protecting overall tree cover in the face of challenges such as population growth and urban sprawl.
Of all requested permits during these five years, 99 percent of permits were given. In short, if you want to remove a tree in Haren, you can. Then in 2016, this laisez fair policy was further compromised with a liberalization of the permit requirements, reducing the diameter of trees from 100 centimeters to 60 and allowing the removal of all backyard trees. This is a problematic develpment, one that leads to the gradual destruction of our urban forest. Based upon a survey (with the iTree tool program), Haren has around a 25% tree cover, but with the current policy, within five years, this percentage will be diminished to around 20%.
Part of Bomenridders Groningen tasks have been to contest the approval of permits of both street and private trees, mainly those which we believe have not been properly assessed in terms of their value for the municipality. Up until now, we have experienced the hearings as ineffectual exercises in which commissions consistently defer to the original decisions of the permit givers without weighing the actual value of permitted trees. This, despite our attempts to provide concrete proof and scientific summaries of their actual worth in terms of landscape, health, nature, aesthetics, biodiversity, CO2 reduction, air and water filtration, livability, climate adaptation, and protection from heat stress. Yet when these summaries are provided, they are ignored in favor of deferring to the complete discretion of the municipal board. In other words, permitted trees are guilty until proven innocent and even when proven innocent, the commission deems such trees not worth protecting. Instead they rely upon technocratic references and legal jargon to dismiss them.
In one recent case, in which 31 trees would be cut on a private property of which 22 required a permit, only one tree was assessed as having any value in the municipal’s own reports (provided by ETT tree workers). Yet these very same reports explicitly revealed each of these trees (but two) to be in good condition (full crowns, no diseases, good stability) with a life expectancy of more than 10 years. This assessment of life expectancy is the most that is allowed in such reports. In other words, the majority of these trees could not have received better marks in terms of their overall health and life expectancy. This is also clearly visible in the pictures here provided (below). This was also confirmed by the VTA certified tree expert who accompanied us to assess these trees. Despite such evidence of these tree’s overall health, the green workers consistently marked all of the municipalities self-conceived categories as having negative value (‘natuur, landschap, leefbaarheid, beeldbepalend, culturale/historische, dorpschoon’). How can this be?
Further, revealing the biases of these commissions, all the permit holder needed to say, without any evidence from a tree expert, was that these trees were in poor condition due to overdo maintenance and that they were dangerous (he showed a picture of a tree that fell during a storm many years ago). This was then restated in the commission’s report as proof of the status of these trees. Ironically, this contradicted the municipalitie’s own assessments of these trees as generally healthy. The commission report then takes the statement about the quality of these trees of the property holder (who is naturally not a tree expert) as truth, over the gemeente’s own assessments of these trees by accredited European Tree Workers.
Finally, of the 31 trees to be cut, ranging in age from 10 to 80 years, more than 11 varieties will be lost (berken, coniferen, eiken, esdoorns, fruitbomen, kersen, linde, meidoorn, spar, taxus, veldesdoorn). These represent an incredible diversity of tree types. These trees also support an incredible diversity of organic life from birds to squirrels and insects.
These trees are now all gone but one (the magnolia tree on the right). All of the trees in front (the cherry and birch) are gone as are the trees on the left side, even the ‘huulst’/holly which was not approved for felling.
The entire system is set up to easily allow and facilitate the removal of both street and private trees. In the commission report, the commission even relinquishes its job of assessing both the value of these trees and the credibility and validity of the permit givers by abdicating this responsibility back to the gemeente under the concept of “beleidsvrijheid” (policy freedom) and “beoordelingsvrijhied” (evaluation freedom). This is akin to a judge telling the prosecutor they are free to interpret the law and the severity of the crime as they choose, and further they are free to decide the sentence. Is this the kind of system that we want to support? Do we want to live in a district where the value of trees and their disposability is left to the whims, personal needs and ill-informed beliefs of private citizens or to the unwillingness of the local government to actively protect valued trees as is a stated objective of their own tree policy (see the policy report from 2010)? What then is the role of the municipality in protecting the urban forest, or have we actually relinquished our collective goals as a government? Is it not the role of the local government to inform the public about the necessity of protecting trees as one of the most important local resources for the future generations, especially in this period of severe climate challenges, urban development and water overflow.
Here are the felled trees now that they have been cut (before the official decision of the gemeente has been announced):
This new owner inherited a garden with trees of both measurable and immeasurable value, one that took decades to be cultivated to its present magical state. What a pity that this value was lost on him.
We believe that it is time that our city representatives more actively enforce their own policies so that our collective trees (both private and municipal) are recognized for what they are – the essential natural resources that we require to ensure a healthy, livable, biodiverse, climate adapted and green future.
Here are the words of the municipalities overall policy here:
“We hebben overwogen date er sprake is van het kappen van 22 bomen binnen de bestemming ‘beschermd dorpsgezicht’. Voor dergelijke bomen wordt in principe geen vergunning verleend tenzij de noodzaak tot kappen is aangetoond.” (Page 2)
If the municipality permits 99% of all tree felling requests – there is clearly a very strong contradiction at play. We hope that there is a dramatic revision of the policies, strategies and implementation of the tree permit process, as the current process only ensures the gradual destruction of the celebrated “groene parel”/green pearl of the north.
You can read the commission report here:
You can read the inventories here:
You can read our letter and report here:
Bomenridders-Groningen-WOB-verzoek-Rijksstraatweg-236-Nr.-164218-Haren-bomenkap-2017-1
Rijksstraatweg 236 hoorzitting – schrijftelijk toelichting – brief jan pieter janse 12 12 2017
Haren hoorzitting – 22 bomen – Rijksstraatweg 236 – 12 dec 2017
[1] 28,000 or 31,000 depending upon which green worker you speak with. The 600 number is based on inventories taken from the years of 2011 to 2016 collected from a listing of permits published on officiële bekendmakingen: https://zoek.officielebekendmakingen.nl/zoeken.