Afgelopen dinsdag en woensdag zijn de gemeentelijke groenverzorgers even lekker los gegaan op de bomen bij de A-kerk. Eens in de vier jaar zo argumenteerde de gemeente na afloop, gaan we dood hout uit bomen halen en ‘toevallig’ waren we nu bij de A-kerk aanbeland. Daar is volgens ons veel te halen. Dat de beslissing over al dan niet kap van 5 bomen aldaar nog steeds onder de rechter is wist men maar deerde kennelijk niet. We zijn zorgvuldig en regulier met noodzakelijke ingrepen bezig. Wie kan daar nu tegen zijn. Een aantal gealarmeerde burgers wel. Geconfronteerd met de ophef kondigde de gemeente snel een snoeistop af. Een gebruikelijk procédé. Burgers even laten afkoelen om daarna met frisse zin opnieuw er tegenaan te gaan.
Zo staat het ook in het achteraf een tikkeltje amicaal en betuttelend opgestelde persberichtje. ‘We hebben het voor je uitgezocht’ (dat bespaart je zelf veel moeite, als je het al begrijpt) en er is niks aan de hand, hoor. Maak je vooral niet ongerust en druk. We gaan wel lekker door met de klus, dus verder mopperen is bij voorbaat vruchteloos. En vooral: ons regulier, noodzakelijk en zorgvuldig boomonderhoud heeft echt, echt niets, maar dan ook helemaal niets met de vurig verlangde kap te maken. Wel hebben we de pest in dat de rechter zoveel aandacht besteedt aan een zorgvuldige afwikkeling, want nu loopt ons hele plan en planning in de soep misschien.In het najaar komt de gemeentelijke Rekenkamer met een onderzoeksresultaat over het gemeentelijk kapbeleid.
Misschien is er toch wel iets meer aan de hand. Woensdagochtend werd ondergetekende getipt dat er bij de A-kerk fors werd gesnoeid ook aan de bomen waarvoor de verleende kapvergunning nog bij de rechter ter discussie staat en waarnaar een externe partij op verzoek van de rechter een onderzoek heeft gedaan. De conflicterende partijen (Gemeente Groningen en Stichting Bomenridders Groningen) zijn met klem door de rechter verzocht hun reactie op de bevindingen van de onderzoekers te geven. De gemeente heeft om uitstel verzocht en gekregen. De Bomenridders in dit geval ook.
Waarom wilde de gemeente meer tijd. Om de hakken nog dieper in het zand te steken, om een ander plan voor te bereiden of om tijd in te plannen de bomen die de gemeente wil kappen nog wat extra handicaps te bezorgen? Een intussen vanuit de Stichting Bomenridders Groningen gelanceerde poging om met het College in contact te komen en alternatieve plannen voor te leggen is bruusk getorpedeerd. Terwijl de rechter met partijen zoekt naar een afgewogen beoordeling en oplossing, gaat de gemeente er even als een stormram doorheen baggeren in een poging een eigen gewenste uitkomst af te dwingen. Provocatief.
De burger is de vijand en bomen zijn een hindernis – een trieste balans voor een gemeente met een groen schild aan de voordeur en een houtverhakselmolen in de achtertuin.
Near the Eemskaaal (as part of the “Stad aan het Water” development project), the gemeente is busy making plans for a large-scale renovation of this area (Eemskanaalzone). East and South of this area, the city has already built a number of apartment complexes which have led to an efficiently structured yet heavily concretized neighborhood. In the heart of north side of the canal is a 15-year-old “tiny forest” – the so-called Betonbos (named because it grew near this concrete industrial area). The local residents allowed this property to grow freely for over 15 years with only minimal maintenance. The area contains a number of ‘tiny houses’ – perfectly situated within this tiny forest. The Bomenridders Groningen spoke with Betonbos residents and we were given a tour during which we learned about the rich wildlife which has proliferated and thrived in this tiny forest. When walking through it, it is incredible to hear the multitude of bird songs in an otherwise industrial and urban area. A variety of birds, bats, hedgehogs, mice, moles and a multitude of insects have taken residence in this small forest. But like every available tree-rich area within the gemeente’s built up area – this one too has been targeted by developers for concentrated, highly profitable living and work complexes.
Already after various proposals for this area were drafted – the city claimed some of these trees were “life threatening”. In April, thirteen large-scale trees received the fatal “nood kap” judgement. These trees were quickly cut at the beginning of the nesting season without any permit or public announcement. Since then, not surprisingly, the gemeente’s go-to tree-cutting research firm, Stedelijk Groen was contracted to do an inventory of the remaining trees. In their report, they proclaimed ca. 160 trees needed to be either severely trimmed or removed. In other words, most of the trees in this tiny forest needed to be removed or dramatically compromised through trimming and topping. Of course, the residents and others concerned with the long-term protection of this tiny oasis know that these inventories are simply the first step which allow and facilitate the quick transformation of these properties to make them “bouw rijp” (building ready) for impending development projects.
Is this the normal way of business and city planning in the era of climate change and ecological and environmental calamity and challenges? We think not. Rather, existing trees and cooling tiny forests which have already been allowed to grow and flourish should be protected and allowed to co-exist in the urban environment. The gemeente (municipality) itself has even written about the need for more tiny forests and more trees in the urban area. Yet in practice they seem to be supporting the opposite as both the gemeente and the province have never witnessed more removal of trees and green areas than in the last ten years (at least relative to the last several decades).
We urge the gemeente to practice what it preaches and take immediate measures to protect this tiny forest. It is a wonder that such green havens exist in our increasingly grey, concretized, heat islands of urban sprawl and development. Groningen should not only be a place for “berikjkbaarheid” (reachability) but for “leefbaarheid” (livability). Because increasing traffic and mobility to a city center center which is increasingly dry and hot will not produce the economic results that the current administration likely seeks. Keep this tiny forest as an example for others to follow so that those living in the urban area have a few cherished spaces nearby as reminders of the daily benefits of wildlife, trees and tiny forests in our larger and interconnected urban forest.
De gemeente is druk met plannen voor grootschalige renovatie van de Eemskanaalzone. De planvorming maakt deel uit van het ontwikkelingsproject “Stad aan het Water”. Ten oosten en zuiden van het gebied is al een aantal appartementencomplexen gebouwd, die hebben bijgedragen aan een efficiënt gestructureerde buurt met een hoog betongehalte. Aan de noordzijde van het kanaal ligt middenin de zone een 15 jaar oud ‘tiny forest’, het z.g. Betonbos (zo genoemd, omdat het is ontstaan naast het betonnen industriegebied). De stad heeft dit terrein meer dan 15 jaar met rust gelaten, het onderhoud was minimaal. In het gebied staat een aantal tiny houses – perfect gesitueerd in dit tiny forest. Bomenridders Groningen heeft met de bewoners van Betonbos gesproken en een rondleiding gekregen. Het blijkt dat er een stuk stadsnatuur is ontstaan met een rijke biodiversiteit. Als je er doorheen loopt, verbaas je je over de zang van allerlei vogels in een verder industriële en stedelijke omgeving. Behalve vogels, hebben zich in dit bosje ook vleermuizen, egels, muizen, mollen en een keur aan insecten gevestigd. Maar net als andere beboste terreintjes binnen de bebouwde kom is ook dit bosje niet onopgemerkt gebleven bij projectontwikkelaars en worden er plannen gemaakt voor massieve, winstgevende woon-en werkcomplexen.
Toen er al diverse voorstellen voor het gebied op de tekentafel lagen, verklaarde de stad ineens dat enkele bomen “levensgevaarlijk” waren. In april kregen 13 grote bomen het fatale “noodkap” oordeel. Deze bomen zijn aan het begin van het broedseizoen snel gekapt, zonder vergunning of openbare aankondiging. Daarna is zoals te verwachten was Stedelijk Groen, het bedrijf dat de gemeente adviseert over bomenkap, gecontracteerd om de overgebleven bomen te inventariseren. In het rapport werd verklaard dat ongeveer 160 bomen ofwel ingrijpend gesnoeid moesten worden, of verwijderd. Met andere woorden, de meeste bomen in dit tiny forest moesten verwijderd worden, of ingrijpend toegetakeld door snoei of aftoppen. Vanzelfsprekend realiseren de bewoners en anderen die zich zorgen maken over het in stand houden van deze kleine oase zich dat de inventarisaties gewoon de eerste stap zijn naar het bouwrijp maken ten gunste van toekomstige ontwikkelingsprojecten.
Maar is dit een normale gang van zaken in een tijdperk waarin we het hoofd moeten bieden aan de gevolgen van klimaatverandering, ecologische rampen en allerlei uitdagingen die met onze leefomgeving te maken hebben? Integendeel, bestaande bomen en verkoelende bosschages die al de kans hebben gekregen uit te groeien en te floreren zouden juist beschermd moeten worden en een kans moeten krijgen ingepast te worden in de stedelijke omgeving. De gemeente heeft vastgesteld dat er behoefte is aan meer tiny forests en meer bomen in de stad. Dit is echter het beleid op papier, de werkelijkheid laat een heel ander beeld zien. Zowel binnen de gemeente als ook in de provincie zijn nog nooit zoveel bomen gekapt en groene gebieden met de grond gelijk gemaakt als in de laatste 10 jaar. Wij verzoeken de gemeente dringend om de eigen theorie in de praktijk toe te passen en onmiddellijk maatregelen te nemen ter bescherming van dit tiny forest. Het is een mirakel dat zulke groene paradijsjes bestaan in onze steeds grijzere leefomgeving, die door ontwikkelingsprojecten alsmaar verder uitdijt met beton- en hitte-eilanden. “Groningen Bereikbaar” moet op zijn minst worden aangevuld met “Groningen Leefbaar”. Toenemend verkeer en mobiliteit naar een stadscentrum waar het steeds droger en warmer wordt zal niet de door het huidige stadsbestuur vermoedelijk gewenste economische resultaten opleveren. Behoud dit tiny forest als voorbeeldproject en laat voor stadsbewoners een paar gekoesterde plekken in de buurt over, zodat ze iedere dag worden herinnerd aan het belang van wilde natuur, bomen en tiny forests binnen een stelsel van meer uitgebreide en onderling verbonden stedelijke boszones.
The municipality calls for more tiny forests while cutting the ones they already have: Protect the Betonbos
Kristin
McGee
15 juni 2019
Near the Eemskaaal (as part of the “Stad aan het Water” development project), the gemeente is busy making plans for a large-scale renovation of this area (Eemskanaalzone). East and South of this area, the city has already built a number of apartment complexes which have led to an efficiently structured yet heavily concretized neighborhood. In the heart of north side of the canal is a 15-year-old “tiny forest” – the so-called Betonbos (named because it grew near this concrete industrial area). The local residents allowed this property to grow freely for over 15 years with only minimal maintenance. The area contains a number of ‘tiny houses’ – perfectly situated within this tiny forest. The Bomenridders Groningen spoke with Betonbos residents and we were given a tour during which we learned about the rich wildlife which has proliferated and thrived in this tiny forest. When walking through it, it is incredible to hear the multitude of bird songs in an otherwise industrial and urban area. A variety of birds, bats, hedgehogs, mice, moles and a multitude of insects have taken residence in this small forest. But like every available tree-rich area within the gemeente’s built up area – this one too has been targeted by developers for concentrated, highly profitable living and work complexes.
Already after various proposals for this area were drafted – the city claimed some of these trees were “life threatening”. In April, thirteen large-scale trees received the fatal “nood kap” judgement. These trees were quickly cut at the beginning of the nesting season without any permit or public announcement. Since then, not surprisingly, the gemeente’s go-to tree-cutting research firm, Stedelijk Groen was contracted to do an inventory of the remaining trees. In their report, they proclaimed ca. 160 trees needed to be either severely trimmed or removed. In other words, most of the trees in this tiny forest needed to be removed or dramatically compromised through trimming and topping. Of course, the residents and others concerned with the long-term protection of this tiny oasis know that these inventories are simply the first step which allow and facilitate the quick transformation of these properties to make them “bouw rijp” for impending development projects.
Is this the normal way of business and city planning in the era of climate change and ecological and environmental calamity and challenges? We think not. Rather, existing trees and cooling tiny forests which have already been allowed to grow and flourish should be protected and allowed to co-exist in the urban environment. The gemeente itself has even written about the need for more tiny forests and more trees in the urban area. Yet in practice they seem to be supporting the opposite as both the gemeente and the province have never witnessed more removal of trees and green areas than in the last ten years (at least relative to the last several decades).
We urge the gemeente to practice what it preaches and take immediate measures to protect this tiny forest. It is a wonder that such green havens exist in our increasingly grey, concretized, heat islands of urban sprawl and development. Groningen should not only be a place for “berikjkbaarheid” but for “leefbaarheid”. Because increasing traffic and mobility to a city center center which is increasingly dry and hot will not produce the economic results that the current administration likely seeks. Keep this tiny forest as an example for others to follow so that those living in the urban area have a few cherished spaces nearby as reminders of the daily benefits of wildlife, trees and tiny forests in our larger and interconnected urban forest.
Als Stichting maken wij ons in toenemende mate zorgen om het bestaande groen in de stad Groningen. Zo ook het Stadspark, de prachtige groene ‘achtertuin’ van alle Stadjers. Omdat we deze zorgen nog niet concreet kunnen maken maar wel het idee hebben dat de gemeente Groningen plannen heeft met het Stadspark, die de natuur van het park niet ten goede zullen komen, berichten we u hier over. Daarnaast vinden wij dat het Stadspark zo langzamerhand overbelast is met het aantal evenementen dat er jaarlijks plaatsvindt. Dit jaar zijn er weer een aantal grootschalige festivals aan het bestaande rijtje activiteiten toegevoegd.
Als de plannen van de gemeente Groningen concreter worden zullen wij, als dit nodig is, actie ondernemen om het groen van het Stadspark te behouden. Voor dit moment kunnen we alleen onze zorg uitspreken naar de bestuurders van onze stad. U kunt hierbij helpen door ook uw zorg te uiten. Bijgaande flyer legt uit hoe. De voorbeeldbrief kunt u als inspiratie gebruiken.
U kunt ons laten weten wanneer u een mail naar de raadsleden stuurt door uw mail te cc-en naar info@bomenriddersgroningen.nl.
Voorbeeldmail
Onderwerp: Stadspark
Goedendag,
Door middel van deze mail uit ik mijn zorg over het toenemend aantal evenementen dat gehouden wordt in het Stadspark.
Een indrukwekkende lijst van evenementen die Groningen op de kaart moet
zetten als een van de belangrijkste festivalsteden van Nederland. Over dit
grote aantal en de daarbij horende toestroom van bezoekers maak ik mij zorgen en
heb daarbij onderstaande vragen:
1. In hoeverre komt de rust, de natuurbeleving en het welzijn van flora en
fauna niet in het gedrang door deze concerten en festivals?
2. Hoe zit het met geluidsoverlast voor omwonenden, dieren en rustzoekers?
Zijn hier regels aan gebonden? Zo ja, hoe worden deze regels gehandhaafd?
3. Hoe zit het met de luchtvervuiling? Barbecues, ovens en haardkorven
vervuilen de lucht voor vogels en andere dieren, overige recreanten en
omwonenden. Zijn er regels m.b.t. de luchtkwaliteit vastgesteld of staat dit
(nog niet) op de politieke agenda?
4. Hoe zit het met de veiligheid? Wat als brandbaar materiaal, zoals
houtskool, neerdaalt op gras, in struiken en op bomen? Zijn of worden er
maatregelen genomen?
5. Op welke manier worden bomen en ander groen beschermd tijdens op- en
afbouw werkzaamheden maar ook tijdens de festivals?
Ik hoor graag uw mening over hoe uw partij het Stadspark in de toekomst
gaat beschermen en of er plannen zijn alternatieve locaties te zoeken voor
dergelijke activiteiten.
Ik hoop nl. niet dat dit mooie park – met haar specifieke kwaliteiten – eenzelfde lot wacht als het Noorderplantsoen bij zonnige dagen: extreme drukte, (lucht)vervuiling, rondslingerend afval en beschadiging van groen. Laten wij zuinig zijn op wat we hebben, in het bijzonder dit laatste echte ‘bos’ in en nabij onze stad. Roofbouw ligt op de loer, als wij geen grenzen vaststellen met betrekking tot een kostbaar gebied als het Stadspark maar ook overige groengebieden in onze stad. Daarbij komt dat onderzoek onder stadspanelleden heeft uitgewezen dat inwoners als belangrijkste functie van het Stadspark rust en natuurbeleving noemen. Aan deze uitkomst kunt u naar mijn idee niet voorbij gaan.
De Stichting Bomenridders Groningen steunt deze 40 punten actieplan geschreven door Urgenda om onze klimaat doelen te realiseren en om bossen te beschermen en behouden:
“Bomen en bossen leggen veel CO2vast. Ook zijn bomen en bossen ontzettend belangrijk voor de biodiversiteit. Het is dus belangrijk dat we zorgvuldig met onze bossen en bomen omgaan en streven naar natuurlijke bossen met een afwisselende opstand van inheemse bomen en struiken. Toch worden er erg veel bomen gekapt. Soms is dat niet erg, bijvoorbeeld wanneer er wordt gekapt omdat bomen ziek zijn, om te komen tot natuurlijke bossen of om andere natuur te behouden. De laatste jaren echter verdwijnt veel hout in biomassacentrales en is kaalkapteruggekeerd als beheersmaatregel om hout te oogsten en telen. Hierbij wordt steeds een stuk bos van zo’n 0,5-2 hectare kaalgekapt, de strooisellaag verwijderd en weer aangeplant met veel verlies van vastgelegdeCO2en biodiversiteit tot gevolg. Duurzamerbosbeheer komt de biodiversiteit ten goede en kan een besparing van 175.000 ton CO2opleveren.
Toelichting:
Bomen en alle groene planten in bossen leggen CO2 uit de atmosfeer vast in organische stof.
(Voormalige) productiebossen, aangeplant met monotone opstanden van niet-Europese
boomsoorten, dragen nauwelijks bij aan een hoge biodiversiteit. Een natuurlijk bos bestaat uit
meerdere inheemse boom- en struiksoorten, van uiteenlopende leeftijden en bevat naast levende
bomen ook dood staand en liggend hout. Vooral oude, dikke bomen met wijduitstaande takken,
leveren een grote bijdrage aan de biodiversiteit. Deze bomen hebben ruimte en licht nodig om zich
zo te ontwikkelen.
Naarmate bossen ouder worden, leggen zij meer CO2 vast, zowel in bomen als in de bodem. Voor
het klimaat, maar ook voor de biodiversiteit, is het dus belangrijk dat de bossen in Nederland
volwassener worden.
De afgelopen 5 jaar heeft kaalkap om hout te oogsten zijn herintrede gedaan in het beheer van
bestaande bossen. Per keer worden 0,5 tot 2 hectare gekapt voor houtoogst of als
beheersmaatregel. Bij elkaar gaat dit om zo’n 1.000 hectare per jaar.
Kaalkap voor houtoogst betekent, ook op kleine schaal, afbraak van de opslag van CO2 in bomen.
Het leidt ook tot afbraak van het bos als ecosysteem, met grote schade aan ecosysteemdiensten
van bossen: klimaatregulatie, biodiversiteit en de natuurbelevingswaarde. Per hectare betekent dit
zo’n 75 ton minder gebonden CO2.
Bewerking van de bosbodem, toegepast na kaalkap voor productiedoeleinden, leidt tot afbraak van
veel organisch bodemmateriaal. Daardoor vervliegt koolstof uit de bodem en neemt de CO2 in de
lucht toe. Met de afbraak van het organisch bodemmateriaal daalt bovendien de
bodemvruchtbaarheid. Daardoor daalt ook de capaciteit om op die plaats met nieuw bos in de
toekomst op hetzelfde niveau CO2 vast te leggen. Met dit proces gaat zo’n 100 ton CO2 per hectare
verloren.
Compensatie door aanplant of inzaai (al dan niet spontaan) leidt pas op lange termijn (tientallen tot
meer dan honderd jaren) tot herstel van de gebonden CO2-voorraad in het bos.
Biomassa voor energiedoeleinden, verkregen uit kaalkap, is dus niet CO2-neutraal. Door kaalkap
ontstaat een koolstofschuld van minstens vijftig jaar.
Bovendien komt veel CO2 vrij in het productieproces van hout voor energiedoeleinden, voor chips
en pellets (o.a. het transport, het versnipperen en het drogen en verbranden van het hout).
Bij verbranden van hout komt per eenheid geproduceerde energie meer CO2 vrij vergeleken met
verbranding van kolen of gas.
Oplossing:
Extensieve voortdurende uitdunning van het bos, in plaats van kaalkap, is de exploitatievorm die
ervoor zorgt dat het bos als ecosysteem intact blijft, de voorraad gebonden CO2 in stand blijft, dat
de bodem wordt beschermd, en dat er toch hout beschikbaar blijft komen.
Conclusie:
Het kaalkappen van stukken bos leidt tot:
een grote uitstoot van CO2 door een verlaging van de voorraad gebonden koolstof in bomen en
bodem;
verlaging van de toekomstige CO2-opnamecapaciteit van bossen;
afbraak van bosecosystemen: schade aan bodem, biodiversiteit en landschap;
biomassa die niet CO2-neutraal is omdat het verwerkingsproces (transporteren, versnipperen,
drogen) energie kost en hout bij verbranding nog meer CO2 uitstoot dan fossiel.
duurzaam extensief bosbeheer voorkomt de huidige kaalslag van 1000 hectare per jaar en behoudt
daarmee 175.000 ton CO2 in bodem en bos.
Te nemen maatregelen:
verbied kaalkap van stukken bos als methode voor houtoogst of als verjongingsmaatregel;
verbied bewerken van bosbodems;
verbied de afvoer van biomassa uit het bos, met uitzondering van ecologisch verantwoorde
afvoer van stamhout voor duurzaam gebruik.
verbied kap van bomen voor energiedoeleinden.
Deze maatregel wordt onderschreven door:
Prof. Dr. Louise Vet, Prof. Dr. Martijn Katan, Weerman Reinier van den Berg, Frits van Beusekom (ex-
Staatsbosbeheer), expert duurzaam bosbeheer Jaap Kuper en ruim zestig maatschappelijke organisaties,
waaronder Natuurmonumenten, WNF, Vogelbescherming en Natuur & Milieu:
Adviesgroep Ecologisch Toch, Art Commitment International Foundation, Algemene Vereniging voor Natuurbescherming voor ‘s Gravenhage en omstreken (AVN), Behoud Bomen Arnhem, Bomen & Mensen, Bomenbond Rijnland, Bomen Brigade Boxtel, Bomenridders Groningen, Bomenridders Leeuwarden, Bomenridders Rotterdam, Bomenstichting, Bomenstichting Achterhoek, Boom & Bosch, Club of Rome Nederland, Comité Matiging Kapbeleid Slangenburg Doetinchem, Copijn Bruine Beuk boomverzorging, De Rechtmakers, Deventer Bomenstichting, Dorpsraad Griendtsveen, Earth Charter Nederland, Fete de la Nature, Geen biomassa centrale Diemen, Green Cross Nederland, Grenzeloos Groen, Groasis, Groen! Natuurlijk, Het bos de klos, Het Groene Hart Brabant, Kerngroep Ring Utrecht, Laat mij staan, Landelijk Meldpunt Bomenkap, Natuur & Milieu, Natuur- en Milieugroep Vught (NMV), Natuurmonumenten, Netwerk Duurzaam Dorp Diemen, Partij voor de bomen Texel, Platform Duurzame en Solidaire Economie, Stand Up For Your Rights, Stichting Amsterdam Fossielvrij, Stichting Behoud Natuurlijk Helenaveen, Stichting Groen in Amersfoort, Stichting Herstel Oosterpark, Stichting Levenschbomenbos, Stichting Natuurlijk Achterhoek, Stichting Natuur van Vroeger NU, Stichting Natuurvolgend Bosbeheer, Stichting Recht op Natuur, Stichting Sparrenrijk, Stichting wAarde, Stop bomenkap Noordhollands Duinreservaat, Transitie Boxtel, Utrecht Klimaatneutraal, Vereniging Leefmilieu, Vereniging Nederlands Cultuurlandschap, Vogelbescherming, Vrienden Van Amelisweerd, Vrienden van het Beusebos, Werkgroep Bosrijk, Werkgroep Licht op Groen Oude Ijsselstreek, Werkgroep Voetafdruk Nederland, Ware Winst Brabant en Wereld Natuur Fonds.”
Bronnen m.b.t. gebonden koolstof in bos en bodemvruchtbaarheid
Bonten, L.T.C., et al., 2015, Houtoogst en bodemvruchtbaarheid.
Alterra/Wageningen UR.
Jong, A. de, et al., 2015, Negen vragen over ecologie van de bosbodem.
Vakblad Natuur Bos Landschap november 2015.
Jong, A. de, et al., 2016, Houtoogst in relatie tot nutriëntenvoorraden in bossen op droge
zandgronden.
Brochure, Vereniging van bos- en natuureigenaren VBNE.
Jong, J.J. de, 2011, Effecten van oogst van takhout op de voedingstoestand en bijgroei van bos.
Alterra-rapport 2202.
Nabuurs, G.J., en G.M.J.Mohren, 1994. Koolstofvoorraden en -vastlegging in het Nederlandse bos.
Nederlands Bosbouw Tijdschrift.
Nyssen, B., en R.Jans, 2016, Naar duurzaam bosbeheer op zandgronden.
Vakblad Natuur Bos Landschap september 2016.
Schelhaas, M.J., et al., 2002, Koolstofvastlegging in bossen: een kans voor de boseigenaar?
Nederlands Bosbouw Tijdschrift 2002.
Siepel, H., 2018. Bodembiodiversiteit van zandgronden.
Bodem nr 3, juni 2018.
We delen dit indrukwekkende opiniestuk over de huidige massale bomenkap die overal in de Provincie Groningen en door heel Nederland te zien is.
Reint Gaastra, 25 Maart 2019
Men gaat volkomen voorbij aan het feit dat een boom een levend wezen is.
Ik heb me de afgelopen
weken regelmatig druk gemaakt over de massale kap van bomen op veel
plaatsen in Nederland. Daar is dit weekend boosheid bijgekomen. Het
waren geen incidenten, het was een structurele kap door het hele land
heen. Op tientallen locaties. Zaterdag was ik in Oost-Groningen en zag
onderweg rond Emmen langs de regionale weg opnieuw grootscheepse
boomkap. Zondag liep ik in de Kroondomeinen rond Apeldoorn en ook daar
hemeltergende hoeveelheden gekapte bomen. Duizenden. In ‘mijn’ bos nog
wel. Ik was verbijsterd. In het hele land schijnt het al een half jaar
aan de gang te zijn. Het was me ontgaan, totdat ze langs de A1, ter
hoogte van Apeldoorn, wild om zich heen gingen kappen. Bij Apeldoorn nog
wel. De gemeente die zich altijd zegt zo in te zetten voor het groen en
zich daarmee wil onderscheiden. We hebben toch niet voor niets ‘Jazz in
the Woods’. Het is allemaal veel erger dan ik dacht.
Ik ben geen complotdenker, maar de grootschaligheid in verschillende
soorten natuurgebieden, langs snelwegen, langs eeuwenoude wegen, het
begint op een duister complot te lijken met achterdeurtjes politiek.
Bosbouw hoort thuis bij het Ministerie van Landbouw, Natuur en
Voedselkwaliteit. Voor mij inmiddels met Ministerie van bosafbouw.
Allerlei partijen spelen een rol. Boseigenaren, bosbouwbedrijven,
provincies, gemeenten en Rijkswaterstaat, de meest oncontroleerbare
macht in Nederland die maar zijn eigen gang gaat en publiekelijk nergens
verantwoordelijkheid over aflegt.
Maar in wezen legt niemand
wezenlijk verantwoordelijkheid af aan de bevolking. Door de Partij van
de Dieren zijn er Kamervragen gesteld. Mooi, ok en dan?
Verantwoordelijken voor dit grootschalige natuurdrama wassen hun handen
in onschuld. ‘Het is ons gelukt om de publieke opinie zoveel mogelijk te
omzeilen’.
En dan die argumenten die er hier en daar worden
gegeven. Er is sprake van bosbeheer, kwestie van uitdunnen, het gaat om
zieke bomen, er is hout nodig voor biobrandstof, we brengen het
oorspronkelijke landschap terug. Aan me hoela. Het is allemaal gelul.
Het is wanbeheer en het gaat maar om een ding en dat is geld. Geld
verdienen aan kap en hout. Want de zieke bomen laat men staan. De
gekapte boomstammen waren gezonde bomen.
Waar zijn de
natuurorganisaties? Natuurmonumenten, Natuur & Milieu, GroenLinks.
Die moeten toch op hun achterste benen staan? Ik hoor niets. Hulde aan
de regionale kranten door het hele land die wel de verbijstering van de
gewone mens in beeld brengen en er tenminste wel over schrijven. Maar
waar is Zembla, de VPRO, Jinek, de Correspondent? De landelijke media,
die moeten hier toch iets mee? Daar zitten toch kritische redacties? Het
zijn niet mijn clubs, maar waarom hoor ik het CDA, de ChristenUnie en
de SGP niet? Het gaat toch om Gods schepping!?
Ik loop verder
door het bos en zie de gedoodverfde bomen, een roze ring om de bast heen
geschilderd. Ze komen de komende dagen nog aan de beurt. Er is niets
mis met deze bomen. Ze staan niet te dicht op elkaar, ze hinderen geen
verkeer. En toch gedoemd om te sterven. Geef een willekeurige
Nederlandse man een kettingzaag en hij gaat fanatiek bomen omleggen …
En dan de bosbeheerders die we opleiden. Wat te denken van zogenaamde
groene scholen als Helicon die de bosbeheerders/boswachters nieuwe stijl
opleiden? Laten die dit ook maar gebeuren? Hoe zitten die erin? Ik hoor
ze niet. Ze nemen ogenschijnlijk geen standpunt in.
Het
ontbreken van kritisch vermogen in de samenleving hierover breekt ons
op. Een recente analyse van het Nederlandse bosareaal laat zien dat de
oppervlakte bos in Nederland sinds 2013 jaarlijks met 1350 hectare is
afgenomen. Per jaar is gemiddeld 3036 hectare bos verdwenen, wat slechts
gecompenseerd wordt door de jaarlijkse aanplant van 1686 hectare nieuw
bos. Waar de opname van het broeikasgas CO2 in bossen wereldwijd een
belangrijke rol speelt in het tegengaan van klimaatverandering, draagt
ontbossing juist bij aan emissies van dit broeikasgas.
Maar dan
nog. Los van alle cijfers en verklaringen. Men gaat volkomen voorbij aan
het feit dat een boom een levend wezen is, een eigen identiteit heeft.
Het bewustzijn dat een boom een eigen bewustzijn en ziel heeft ontbreekt
volledig. Bomen zijn medeschepselen. Het zijn onze medebroeders die een
geheel eigen functie in de schepping hebben. En ons mensen ondersteunen
om onze processen op Aarde te doen. En we gaan met ze om alsof het
dingen zijn. Zeventig jaar erover gedaan om een mooie boom te worden en
huppakee, om dat ding. Het is moord. Er is sprake van een massamoord.
Met voorbedachte rade dus. Het is een schande.
Zo dat ben ik
kwijt. Ik voel me onmachtig. Ik schaam me Nederlander te zijn. Verder
lopend vind ik troost en rust in de nog onaangeroerde bospercelen. Het
is er stil. De energie is rustgevend en troostend. Zo hoort het te zijn.
Ik houd van bomen en bomen van mij.
Op 4 maart heeft een
groep individuen en NGO’s uit Estland, Frankrijk, Ierland, Roemenië, Slowakije,
Zweden en de VS de Europese Unie aangeklaagd vanwege het voornemen biomassa uit
het bos te beschouwen als hernieuwbare energie.
Als ze winnen, zou het de EU een
energiebron kosten van bijna 60% van de geplande hernieuwbare energie, meer dan
zonne- en windenergie samen. Deze zaak, met mogelijke precedentwerking, is 4
maart aanhangig gemaakt door een aantal individuele belanghebbenden en NGO´s
bij het EU hof in Luxemburg.
Argumenten
van de klagers:
Wetenschappelijk bewijs van het effect op klimaatverandering
door de oogst en het opstoken van bomen voor energiedoeleinden door ontbossing
buiten Europa wordt genegeerd.
Het beschouwen van biomassa als CO2-neutraal druist in tegen
wetenschappelijk onderzoek dat laat zien dat het verbranden van hout 1,5 x meer
CO2 uitstoot oplevert dan het stoken van steenkool en 3 x meer dan de uitstoot
van gas.
Schade aan gezondheid, middelen van bestaan, dorpen en culturele
tradities ten gevolge van kappen, houtpelletindustrie en productie van
biomassa.
De Europese Commissie laat het aan het Hof van Justitie in Luxemburg over om te beslissen of deze zaak ontvankelijk is.
Vorig jaar heeft de EU de
hernieuwbare energie richtlijn herzien, waarbij men zich heeft gecommitteerd
rond 2030 minstens 32% van de benodigde energie uit hernieuwbare bronnen te
winnen. Tevens heeft de EU zich ten
doel gesteld CO2-emissies met 40% terug te dringen.
Het aanmerken als hernieuwbare energie van biomassa gewonnen uit gekapte bossen is in tegenspraak met artikel 191(1) van het EU verdrag, waarin partijen zich verplichten om het milieubeleid te laten bijdragen aan het behoud, de bescherming en de verbetering van de kwaliteit van het milieu en in het bijzonder aan de strijd tegen klimaatverandering.
With the article “Dutch Bureaucrats (RVO) destroy (old growth) forests with tax-billions” the economic growth of the deforestation industry is explained with photographs of recent fellings which make explicitly clear the extent of the long term, irreversibel damage currently caused by these subsidies.
The petition to reverse these subsidies and stop the large-scale destruction of trees and forest areas in the Netherlands is one step, but the government needs to intervene into the many organizations that are quickly capatalizaing on these short-sighted policies including the Staats Bos Beheer and Prolander.
This article provides just a glimpse in photographs of the damage caused everyday by such catastrophic policies. Here is just one of many.
‘Forest Maintenance’
Havelterberg ‘maintained’ by the Ministry of Defense where every tree large and small has been stricken with the orange mark of ‘death’
Bomen: een belangrijk antwoord op het klimaatprobleem. Maar Nederland ontbost sneller dan het Amazonegebied. De werkwijze van Staatsbosbeheer (SBB) en sommige andere natuurbeheerders brengt onomkeerbare schade toe aan onze natuur en bossen en is strijdig met de geldende normen voor duurzaam bosbeheer.
Teken deze petitie en laat onze overheid weten dat we recht hebben op een ander boom- en natuurbeleid.
