Kristin McGee
Vertaling Wilma de Koomen
15 juni 2019
English language version below
De gemeente is druk met plannen voor grootschalige renovatie van de Eemskanaalzone. De planvorming maakt deel uit van het ontwikkelingsproject “Stad aan het Water”. Ten oosten en zuiden van het gebied is al een aantal appartementencomplexen gebouwd, die hebben
bijgedragen aan een efficiënt gestructureerde buurt met een hoog betongehalte. Aan de noordzijde van het kanaal ligt middenin de zone een 15 jaar oud ‘tiny forest’, het z.g. Betonbos (zo genoemd, omdat het is ontstaan naast het betonnen industriegebied). De stad heeft dit terrein meer dan 15 jaar met rust gelaten, het onderhoud was minimaal. In het gebied staat een aantal tiny houses – perfect gesitueerd in dit tiny forest. Bomenridders Groningen heeft met de bewoners van Betonbos gesproken en een rondleiding gekregen. Het blijkt dat er een stuk stadsnatuur is ontstaan met een rijke biodiversiteit. Als je er doorheen loopt, verbaas je je over de zang van allerlei vogels in een verder industriële en stedelijke omgeving. Behalve vogels, hebben zich in dit bosje ook vleermuizen, egels,
muizen, mollen en een keur aan insecten gevestigd. Maar net als andere beboste terreintjes binnen de bebouwde kom is ook dit bosje niet onopgemerkt gebleven bij projectontwikkelaars en worden er plannen gemaakt voor massieve, winstgevende woon-en werkcomplexen.
Toen er al diverse voorstellen voor het gebied op de tekentafel lagen, verklaarde de stad ineens dat enkele bomen “levensgevaarlijk” waren. In april kregen 13 grote bomen het fatale “noodkap” oordeel. Deze bomen zijn aan het begin van het broedseizoen snel gekapt, zonder vergunning of openbare aankondiging. Daarna is zoals te verwachten was Stedelijk Groen, het bedrijf dat de gemeente adviseert over bomenkap, gecontracteerd om de overgebleven bomen te inventariseren. In het rapport werd verklaard dat ongeveer 160 bomen ofwel ingrijpend gesnoeid moesten worden, of verwijderd. Met andere woorden, de meeste bomen in dit tiny forest moesten verwijderd worden, of ingrijpend toegetakeld door snoei of aftoppen. Vanzelfsprekend realiseren de bewoners en anderen die zich zorgen maken over het in stand houden van deze kleine oase zich dat de inventarisaties gewoon de eerste stap zijn naar het bouwrijp maken ten gunste van toekomstige ontwikkelingsprojecten.
Maar is dit een normale gang van zaken in een tijdperk waarin we het hoofd moeten bieden aan de gevolgen van klimaatverandering, ecologische rampen en allerlei uitdagingen die met onze leefomgeving te maken hebben? Integendeel, bestaande bomen en verkoelende bosschages die al de kans hebben gekregen uit te groeien en te floreren zouden juist beschermd moeten worden en een kans moeten krijgen ingepast te worden in de stedelijke omgeving. De gemeente heeft vastgesteld dat er behoefte is aan meer tiny forests en meer bomen in de stad. Dit is echter het beleid op papier, de werkelijkheid laat een heel ander beeld zien. Zowel binnen de gemeente als ook in de provincie zijn nog nooit zoveel bomen gekapt en groene gebieden met de grond gelijk gemaakt als in de laatste 10 jaar. Wij verzoeken de gemeente dringend om de eigen theorie in de praktijk toe te passen en onmiddellijk maatregelen te nemen ter bescherming van dit tiny forest. Het is een mirakel dat zulke groene paradijsjes bestaan in onze steeds grijzere leefomgeving, die door ontwikkelingsprojecten alsmaar verder uitdijt met beton- en hitte-eilanden. “Groningen Bereikbaar” moet op zijn minst worden aangevuld met “Groningen Leefbaar”. Toenemend verkeer en mobiliteit naar een stadscentrum waar het steeds droger en warmer wordt zal niet de door het huidige stadsbestuur vermoedelijk gewenste economische resultaten opleveren. Behoud dit tiny forest als voorbeeldproject en laat voor stadsbewoners een paar gekoesterde plekken in de buurt over, zodat ze iedere dag worden herinnerd aan het belang van wilde natuur, bomen en tiny forests binnen een stelsel van meer uitgebreide en onderling verbonden stedelijke boszones.
The municipality calls for more tiny forests while cutting the ones they already have: Protect the Betonbos
Kristin McGee
15 juni 2019
Near the Eemskaaal (as part of the “Stad aan het Water” development project), the gemeente is busy making plans for a large-scale renovation of this area (Eemskanaalzone). East and South of this area, the city has already built a number of apartment complexes which have led to an efficiently structured yet heavily concretized neighborhood. In the heart of north side of the canal is a 15-year-old “tiny forest” – the so-called Betonbos (named because it grew near this concrete industrial area). The local residents allowed this property to grow freely for over 15 years with only minimal maintenance. The area contains a number of ‘tiny houses’ – perfectly situated within this tiny forest. The Bomenridders Groningen spoke with Betonbos residents and we were given a tour during which we learned about the rich wildlife which has proliferated and thrived in this tiny forest. When walking through it, it is incredible to hear the multitude of bird songs in an otherwise industrial and urban area. A variety of birds, bats, hedgehogs, mice, moles and a multitude of insects have taken residence in this small forest. But like every available tree-rich area within the gemeente’s built up area – this one too has been targeted by developers for concentrated, highly profitable living and work complexes.
Already after various proposals for this area were drafted – the city claimed some of these trees were “life threatening”. In April, thirteen large-scale trees received the fatal “nood kap” judgement. These trees were quickly cut at the beginning of the nesting season without any permit or public announcement. Since then, not surprisingly, the gemeente’s go-to tree-cutting research firm, Stedelijk Groen was contracted to do an inventory of the remaining trees. In their report, they proclaimed ca. 160 trees needed to be either severely trimmed or removed. In other words, most of the trees in this tiny forest needed to be removed or dramatically compromised through trimming and topping. Of course, the residents and others concerned with the long-term protection of this tiny oasis know that these inventories are simply the first step which allow and facilitate the quick transformation of these properties to make them “bouw rijp” for impending development projects.
Is this the normal way of business and city planning in the era of climate change and ecological and environmental calamity and challenges? We think not. Rather, existing trees and cooling tiny forests which have already been allowed to grow and flourish should be protected and allowed to co-exist in the urban environment. The gemeente itself has even written about the need for more tiny forests and more trees in the urban area. Yet in practice they seem to be supporting the opposite as both the gemeente and the province have never witnessed more removal of trees and green areas than in the last ten years (at least relative to the last several decades).
We urge the gemeente to practice what it preaches and take immediate measures to protect this tiny forest. It is a wonder that such green havens exist in our increasingly grey, concretized, heat islands of urban sprawl and development. Groningen should not only be a place for “berikjkbaarheid” but for “leefbaarheid”. Because increasing traffic and mobility to a city center center which is increasingly dry and hot will not produce the economic results that the current administration likely seeks. Keep this tiny forest as an example for others to follow so that those living in the urban area have a few cherished spaces nearby as reminders of the daily benefits of wildlife, trees and tiny forests in our larger and interconnected urban forest.
Sources:
Overleeft Betonbos de bouwwoede?
Red het Betonbos petitie.
Stad aan het water plan: Ontwikkelingsstrategie Eemskanaalzone Van Oosterhaven tot aan Meerstad, 1 december 2018.